batçık ile dalçık ın birbiri yerine kullanılması kadar doğaldır bazı şeyler...

25 yaşımı doldurmak üzereyim hala çay içmeyi  kendime karşı bir çeşit zorlama olarak görüyorum.. alışamadım hala çaya..

uykudan uyanınca  nerede olduğumu, ne halde bulunduğumu hatırlayamadığım o bir iki dakikalar, bazen beni mutsuz yapabiliyor. ama aklım yerine gelince nihayet kendimi toparlayınca güzelce huzur doluyor içime..

 insanın dünyadan ve bu dünyada en çok sevdiği şeyden ümidini kesmesi çok zor şey, işte o ümit uyanınca beni kendime getiriyor, hayata bağlıyor..

yasanılan umutsuzluklardan sonra umut verici bir söz işitmek, böyle bir ümide dönmek, oh ne tatlı bir şey...

öyle deme.

sevdadan, olmadık şey yok bu dünyada.

hayatımda ilk kez 155 i  bir sebepten ötürü aramak zorunda kaldım.  ama gerçekten büyük bir rahatlık sağladı. 20 dakikaya kalmadan geldiler ve şikayetim üzerine gerekeni yapıp sessizliği sağladılar, sağ olsunlar.

çsgb toplantısı, elif arkadasım...

fikirlerimi toplayamama sorunum var.. düşünürken o kadar güzel derleyip topluyorum ki ya da soru soru sıralayabiliyorum.. ama bunları metin olarak yazamıyorum.. süzgeçten geçirmek için biraz acımasız olmak lazım sanırım.. neyi eleyip neyi dahil edeceğime bugün karar verebilirsem metin çıkacak gibi....

tam olarak istiyorsam bunun üzerinde somut bir şeyler yazmış olmam lazım...şu 2-3 gün içinde zaten çercevesi belli olacak..

hayırlısı artık...


bugün çsgb nin  bilgilendirme gününe katıldım, bursa ticaret ve sanayi odasında idi.. bilmediğim bir semt diyebilirim.. giderken işyerinin aracı ile gittim... ama söfor bey de biraz ters yerde indirdi sonra ben kendim buldum binayı.. gözlerimi kocaman aça aça yürürken birinin ayaga kalkıp bana doğru gülümseme yaydığını farkedince bir tanıdık olduğunu anladım.. biraz benim gözler de onu seçince içimde inanılmaz güzel bir mutluluk oluştu.. üniversitede ortak 3  ders aldığım bir arkadasımdı... kayıt işlemlerini yapmaktaydı.. hiç değişmemişti gülen çocuksu mizacı hep aynı kalmış ne güzel.. saç uzunluğu bile aynıydı ama düşündüm ki aradan en az 5 yıl geçmişti.. içim biraz acıdı ama bu güzel denk geliş için değerdi... hal hatır sorduk karşılıklı... ailesi çanakkaledeydi.. ve ankarayı okurken hiç sevmemekteydi her tatilde giderdi memleketine... ben de ankarayı çok severdim.. o hep mezun olup çanakkaleyi gideceğim günü iple çekiyorum derken ben de ankarada doğdum büyüdüm burda yaşlanıp ankarada öleceğim derdim. ama insanlar planlar yapar Allah  yukardan gülümsermiş =))) ikimizde farklı yerlere düştük..

elif arkadasım ankarada kalmış işe yerleşinde wyg de çalışıyor çok mutluymuş ama sürekli çanakkaleyegidiyormuş.. gene halası ile birlikte kalıyormuşş... ne güzel bir olayki.. ben de bursaya geldiğimde halamla kalmaktaydım... güzelce konuştuk...

sonra bakanlığın proje danışmanlığını alan bu özel şirkette birkaç arkadasım daha çalışıyordu.. benim de başvurmam durumunda çok rahat seçileceğimi dile getirmişti ama şimdiki işimden mutlu olduğumu hiçbir problem yaşamadığımı söyledim... Allaha şükürler olsun bu doğruydu.. hayırlısı olsun dedik...

böyle güzel bir tesadüf yaşadım bugün... ama birkaç toplantıda da arkadaslarımı görmüştüm.. ab bakanlığının istanbuldaki toplantısında da bir kıbrıslı arkadasımı görmüştüm.. o da pek değişmemişti...

hayat işte..  ama o kadar güzel şeyler denk geliyor ki bu hayatta  biz sadece şaşırmakla kalıyoruz..

güzel bir paylaşım

canım blogum, buraya yazdıklarım bir çok anı, ders, duygulardan oluşuyor.. bir gün bu site kapansa bunların hepsi yok olacak endişesi içimden hiç geçmedi desem pek de yalan olmaz.. o yüzden bugünden itibaren iş-kişisel hayatımda olan önemli olayları elyazımla bir deftere yansıtmaya karar verdim. aslında karar verdim den ziyade: canım müdürümle konuşurken bunu güzelce aklıma soktu.. iyi bir başlangıç olacağına karar verdik... bakalım ne kadar sürdürebilirim.... n
 2010 yılı sonundan itibaren burada paylaştıklarıma bir devam niteliğinde olması temennisiyle...