güzel, bilgili ama hissiz bir nesil..

bana tuhaf gelen ve bunu değiştimek istediğim bir tarz var aile yemeklerinde:

bir yemek daveti oldu mu babaannemde, annem gider erkenden babaanneme yemeklerini hazırlar, evini toparlar, sofrayı kurar. annem zaten sürekli bu işleri yapmakla yükümlü görülür, babaannemin günü olur annem koşar, babaannemin okuması olur annem koşar. yani gelini koşar yani...kendi evlatlarından babam hariç kimse de babaanneme candan yardımda bulunmaz.. ama babaannem erkek evlatlarıyla övünür, gelinini saymaz. hala ona bir erkek evlat yapamadı diye lafları arada bir batırır,annemse saygısından susar.

diğer bireyler yardım için teklif etmezler bile.. yemek vakti, herşey annem tarafından hazırlanır, gençler son dakika eve gelir büyükler masaya oturmuşlar çorbaları içerken geliverir gençler masaya( erkek kuzenlerim) hiçbir paylaşımda bulunmadan yemeklerini yerler, erkek çocuğu diye onlara yemeğin en güzel en gösterişli yeri konulur, tavuk varsa tavuğun budu, kırmızı etse en yumuşak yeri, hindi varsa en kızarmış soslu yeri, biz kızlar hep erkeklerden daha az koyarız tabağımıza, onlara kalmaz diye (halbuki genç erkeklerimiz dışardan tok olarak gelmişlerdir, bunu yemeğin sononda itiraf ederler), bu genç erkekler yemeği yiyip kalkıp kendi işlerine bakarlar. bir tabak bile mutfağa götürmezler, çünkü onlar erkek, babaannemin gözünde birtaneler, onlar babanemin bibloları, ama biz kadınlar potansiyel hizmetçi, canım annem hizmet etmekten çorbasını içemez soğur, ben de ona yardım etmek yükünü hafifletmek isterim, benimde yemeğim soğur.Sonra babama kızgın bir bakış atıp anneme yardım et baba sen ekmekleri kesiver, içecekleri doldur derim, o anda bile bu genç erkekler sen dur amca, dayıben yaparım demezler. çünkü, onlar genç erkek soyu devam ettirecekler, onlar üniversite okuyolar, onlar çok zeki ama biz kız kısmı zaten anadan hizmetçi olarak doğmuşuz, biz varken onlar niye yapsın değil mi??
o gençlere iş buldun mu diye sorulmaz, çünkü erkektir gururları vardır, ya da dersleri sorulmaz erkek adamın derslerinde zayıf olabilir, derslerini tekrar alabilir. ama kız kısmı sınıfta kaldı mı aklı erkeklerde, bu kızın okumada gözü yok, evlense olur denir. erkek iş bulamazsa önemli değildir ama kıza sürekli sorulur, şu sınava girdin mi, bura ilan vermiş başvurdun mu, gözler sürekli kızlarda..

her şey çıkara dönüşmüş, hiç bir iş paylaşım olmadan evden giderler, babaannnem cila olsun diye onlara harçlık da verir, bir de bir güzel şımartır onları, bi dahaki gelişlerine gene kont gibi oturmalarını sağlar bu..
bu son akşam yemeğinde, dersaneden 7 gibi çıkıp babaannneme geldim, annem gene hazırlanmış, herkes masada baktım gençler yok, onlar gezmede tozmada geç gelebilirler, ama benim geç kalmam sorun olur.Bir sorsam derlerki, gençler gezcekler tabi, tabi ben genç olmadım ben doğdum çocuktum büyüdüm kadın oldum, bu işleri yapacak aday oldum. bizim gençler geç geldiler eve çamurlu ayakkabılala girdiler halbuki annem temizlemişti, içim cız etti onlarınsa yemeğin kokusundaydı akılları..oturdular sofraya laf olsun diye merhaba soruları sonra yemek bitti hopp dışarı çıktılar. evi otel, restoran gibi kullanır olmuş bunlar...

güzel bir nesil ama hissiz bir nesil..