i think she found me =)

İZLERKEN ÜŞÜTÜYOR ADETA.

ortaokul lise zamanı servis gelmeden bu şarkıya tv de denk gelirsem günün güzel gececek diye inanırdım.. şansıma bir süre hep sabahları bu şarkı tv kanallarında gezindi =)) sabahları iyi gelirdi bana.. ama hala anlamını bilmiyorum o da ayrı bir konu =)

Ankara Ankara içinde
Ankara ne biçimde
Allah Ankarayı korusun 
çünkü ailem içinde 

insanlar bazı kalıpları-sıfatları karsısındakine kendi kendilerine yükledikleri için onları yüceleştiriyorlar, büyütüyorlar, yok olmaz-devrilmez yegane bir temsil haline getiriyorlar. ama onların bu atfettikleri kalıpları tek tek ayıkladığınızda bir insandan başka bir şey değil.

kendi korkularını da böyle büyüterek karşı tarafın güçlenmesini sağlıyorlar, ne yazık ki ben de bunu yapıyorum bugünler de. bir tarafım korku dertleriyle o kadar ağırlaşıyor ki, ne yapacağım diye dualarımda sormaktan öteye gidemiyorum. Allah'a teslim oluyorum ama bir taraftan korkularım da dev gibi olmaya başlıyor..

başkasına öğüt verirken kolaydır da kendin uygularken zordur ya hani birtakım soru işaretlerini aşsam da geliyor gene aklıma çıkmaz sokak gibi sorular..

kötü yaradılışlı kimse, Allaha yalvarmasın diye Allah ona dert keder vermez.. unutma firavunun başı bir kez bile ağrımadı..
mevlana

:)

çocukluk rüyalarıma götürmekten öte sanki onları gerçekleştirecekmiş gibi efsunlu.... çok güzel bi ezgi

eksik bir sey

..terliklerimle gelsem sana
sonunda aşkı bulmuş gibi....

ne kadar özlemişim bu şarkıyı ne kadar anlamlandı artık...

ezginin günlüğü, sevincimde hüznümde hep yanımdaydı.. asla arkamı dönüp dinlemeyi kesemem... çok huzurlu sarkıları var.

rengaren =) rengarenk değil

bazı kadınlar ve çocuklar..

haklı olmak mı mutlu olmak mı

güçlü kadın mı mutlu kadın mı

sevda kuşun kanadında..

bu da dünyamın ağır şarkılarından biri.. yollarda iken dinlemek güzel oluyor... tam anlamıyla bir akşam sarkısı...

dağ başında rastladım aksakallı birisine
bin yıllık bir halıya bin yıldan beri 
bağdaş kurmuş bir çınar gibiydi
sordum ona
''aşk ne ustam, hayatın sırrı ne?
tepeden tırnağa aşığım ben, koskoca bir hayat var önümde''
sevda kuşun kanadında, ürkütürsen tutamazsın
ökse ile sapanla vurursun da saramazsın
hayat sırrının suyunu çeşmelerden bulamazsın,
ansızın bir deli çaydan içersin de kanamazsın

bi ilhan irem vardı hakkaten noldu ona...

ilhan irem üç ya da dört sarkı ile yıllardır gönüllerde ayrı bir tat bırakan sanatçı...

işte hayat,anlasana, hayır ben değilim yanındaki, konuşamıyorum, yazık oldu yarınlara.... ruh  bayılmaya ramak kalmışken bir yerden gelirdi de gümbür gümbür çalardı, yüzümüzü güldürür güçlendirirdi, türk filmlerinden bir esinti gibiydi benim için, sanki kavuşamamış bir çiftin arkasından çalan sarkılar gibi ya da birbirine sevgilerini anlatamayan, zorluklarla yaşayan insanların kalp dili gibiydi, temiz kalpli insanların dinleyeceği türden şarkılardı benim için.. ilhan iremi seven biri kötü olamazdı ki......yaşanmamışlıklara üzülenler, pişmanlıklarda boğulanlar, kalbi kırıklar bir ağızdan söylerdi.. gözlerinden okunurdu yaşadıkları, ağızlarından dökülürdü dertleri şarkıları haykırırken...

ben de özlemişim ne kadar ferahlattı..

kibar adam vesselam... aslında çok severmişim de haberim yokmuş ilhan iremi.. açıkcası şarkılarıyla tanışmam liseli yaşlarımda oldu, hatta kendisini de bir iki yıla kadar tip olarak hiç bilmezdim, sonra videolardan gördüm...
zamanında kızılayda bangır bangır çalınca ister istemez dinlerdim, ortak mutlulukların kaynağı olurdu şarkıları.. herkesin kendinden bir şey bulması kaçınılmaz gibiydi bu anaç şarkılarında... sonra yıllar geçer olmuş  kursta camdan sakarya caddesini izlerken bir yerlerden kulağıma eserdi hafiften dalıp giderdim... 

nedense bu akşamı da ilhan ireme ayırdım... güzel oldu, mutsuzken dinlemek acıtabilirdi.. iyi bir zamanda dinlediğim için sadece ilhan iremin değerini bir kez daha anlamama yardımcı oldu.. ama gene hissettiğim eski türk filmlerini izliyormuş ve kendimi çok kaptırmışım gibi oldu...

dediğim gibi genellemelerden haz etmemekle birlikte  ilhan irem dinleyen biri kötü olamaz...

uykum gelsin diye değil uykumu açsın diye okumak istediğim kitaplarım vardı...

beş tane parmağın anlamı

hayatın bir tarafı

gereksiz harcamalar yumağı

parmağının ucunda oynatmak..

hayal ormanı kaçakları

önce Allah'a ve onun kudretine inanmak elbette

kalem ve kağıt ayrılmaz ikiliyken

not defterleri sadece uçak yapmaya yarar oldu.

yazmak için bekletilen yüzlerce kalemden biri de bugün

istediği ele değemedi, sevgiye dönüşemedi..

böhhhğğ.... =)))

bazen bu bilgisayarda yazma işine hayıflanıyorum, kağıtlara karalıyorum bir şeyler saklamak için...

sonra en iyisi elektronik ortamda paylaşmak diyorum. dolu dolu 3 yıldır ne gördüysem,hissettiysem,öğrendiysem yazıyorum. bazen unuttuğumda oldu bazen çok yazdığımda... bence anıların çoğu paylaşılmak için değil o kişiye hediye olarak verilir, paylaşıldığında büyüsü bozulur... ben de sanırım bu yüzden fazla yazamaz oldum... 

mutlu olduğumu söylemeliyim, bazı anlarsa elimi uzatsam gökyüzünü tutacakmışım kadar sonsuz heyecanla dolu oluyorum ama yazamıyorum... öyle işte ne bileyim.. bana ait ve bana güzel şeyler zaten..

sırtımı camdan vuran güneşe vermeyi oldum olası çok sevmişimdir... sanki içime sağlık sıhhat dolacakmış gibi düşünürüm