sus küçüğüm söz büyüğün (su küçüğün söz büyüğün)

çocuk hakları diye tv kanallarında dönüp duran bir bilgi reklamı vardı, şimdilerde göremiyorum.. ordan aklıma geldi yazayım bakayım

çocuklar geleceğimiz, yarınımız, yatırımımız cinsinden laflarla hayatımızı şekillendirirken farkında mıyız acaba onları bizden farklı görüp keyfimizin istediği gibi davrandığımız mülkümüz olarak gördüğümüzün?
çok gördüm hastanelerde, duraklarda, restoranlarda, parklarda, akraba- komşu günlerinde aileler çocuklarını azarlarken bir anda onlara baktığımı farkedince ebeveynler değişip hemen yapmacık bir hal içinde al aşkım şu hırkanı giy bebeğim, hadi oğlum sen çok uslusun göster uslu oturuşunu ablana, güzel kızım benim çok söz dinliyorsun gibisinden değişiverirler. hatta bazen kayıtsız bırakıp dizginleri boşalmış biçimde oraya buraya koşan çocuklarıyla, ilgilenmezler düşüp bir yerlerini yaralayınca da  şaplağı indirirler mıncırırlar hemen, çocuk o ne anlasın durdan sustan, o anda o ebeveynle gözgöze gelirsekte ay benim tatlı çocuğum uf mu olmuş diye değişiverirler. göstermelik ebeveynlik bizde bol... kadınlar toplanır gün yapar, çocuklarının başarılarından bahsedip hava atarlar öyle öne geçerler, ama hiç bir zaman eksiğini söylemez ya da sadece yaramaz tembel ama çok zeki diyip üstünü örterler. çocuğa bir soru sorulur çocuk cevap vemrez anne baba karışır müdahale eder. hele, çocuk bir şey alatmaya kalkışır böyle kekeleyerek korka korka hemen sustururlar, çocuğa şans tanımazlar, sen çok konuştun hadi tv izle ya da oyun oyna derler. yani sen sus çocuksun- sus bakalım büyükler konuşsun anlayışının yaygın olduğu, hatta fikrini söyledi diye komunizm propagandası suçundan 14 yaşındaki çocukları tereddütsüz akıl hastalerinde, karakollarda süründüren bir bir dünyada birleşmiş milletler çocuk hakları sözleşmesinden herkes bihaberdir, yani bu sözleşmesinin maddelerinin uygulanabilirliğinden bile bahsetmiyorum.. bu tabiki sözleşmenin suçu değil..
basitçe şöyle diyelim bu sözleşme 3 başlıkta birleşir: yaşama-korunma ve gelişme.. binlerce çocuk ölüyor kara kıtada deniyor, dile kolay, 5-6 yaşından küçük çocuklar yaşama hakkından mahrum. niye bu hayattalar, yaşamaktan başka neye sahiptiler?? (( roma imparatorluğunda çocuk babaya özel, ait bir eşya olarak görülmekteydi tıpkı kadın gibi, nitekim latince çocuk demek prolis kelimesinden türetilmiş olan proletarya  çocuğundan başka hiçbir şeyi olmayan, başka mülkü olmayan demek ve roma hukukuna göre bir şeye sahip olmak kadar sahip olduğunu yok etmekte çok normaldir, sahip olma hakkı direkt olarak yok etme hakkının da vermektedir, yüzyıllardır çocuklara da bu gözle bakıldı, çocuk emekleri sömürülmekte, savaş alanlarında kullanılmakta, acıtasyon olaylarında çocuklar kullanılmakta, birilerinin mülkü sayıldı çocuklar ve onların keyfi idaresine bırakıldı..)
korunma, bir çocuğun isim ve tabiyet edinme hakkını, kötü muameleden uzak yaşama hakkını, savasa sürülmekten alıkonmasını içermektedir. gelişme ise, çocuğun yeterli gıdalar tüketmesine, düzenli beslnemsine, temel sağlık ve eğitim hakkına sahip olduğunu vurgular.

Somali tarihteki en büyük kuraklıkla yüzleşmekte, bitkiler yeşermediği meyve vermediği için hayvanlar telef olmakta, insanlarsa et yiyemekte, buğday bulamamakta. ülkemizden yardım gitti, birçok besin gıda takviyesi.. peki, aile planması, korunma denen şey oralarda bilinmemekte mi acaba, korunma için hiçbir şey yapılamaz mı, eminim bu tür şeyleri yollamayıda akıl etmişlerdir. yapabileceğin kadar çocuk değil bakabilceğin kadar çocuk yapmalısın anlayışı afrika için de geçerli değil. ama bu kadar çocuğun bağışıklı sistemi bir ergin kadar sağlıklı çalışmadığı için, daha kolay hastalandığı ve daha çok besine ihtiyaç duyduğu için hayata veda ediyor. hangi anne baba ister çocuğundan mahrum olmak ama orda bu yaşam mücadelesi bireysel boyuta indirgenmiş. diyeceklerden çok icraat gerekiyor biliyorum, Allah yardımcıları olsun. çocuklarımız bizim yarınlarımız denen bir dünyada somalinin yarını ölüyor demek çok yürek burkan bir şey.. kaldı ki çocuklar yatırım değildir, birer insan varlığıdır.


her çocuk açlıktan, korkudan, yoksulluktan kurtulunca
ve insanlara olan güveni gözlerinden okunarak başını kadırıp gökyüzüne gülerek bakınca,
işte o zaman dünyada barış olacak.. Dorothy Right-Ride with the Sun..