2013 ananem

2013 yılında ananemi kaybettim. benim canım ananem, moral depom, atom karınca ananem. her işi kendi yapardı hiçbir evladına ne ev işi yaptırdı ne soba yaktırırdı ne temizlik yaptırdı.. bakkala markete bile kendi giderdi, ne güçlü kadındı benim ananem... evinden gün içinde misafir eksik olmazdı onların karınlarını doyurmadan gönüllerini hoş etmeden bırakmazdı. bilirdim o yorgunluğun sonrası dinlenmek için tam oturmuşken misafir gelirdi, hiç yorgunluğunu belli etmeden güleryüzle içtenlikle ikramını yapar halhatır sorar yeniden enerji ile dolardı..
haftasonları gittiğimizde envai çeşit yemekler hazırlamışken kendi hep bir önce yapılan yemeği yerdi. anane ben yiyim ver diyince de dişim bunları daha kolay öğütüyor derdi. dişlerini yaptıramamıştı yaptırmanın hayalini kuruyordu yazın geldiğimizde annemle biz götürcekti onu ama öncelikle kızı yani teyzem iyi olmalıydı..hiçbir zaman kendi önceliği olmadı. önceliği hep evlatlarına idi.. o dişlerinin acısı da dudağına vurmuştu hep kırmızı idi ağız kenarları zor çiğnemekten :'( güzel ananem benim seni hep ihmal ettik erteledik belki de...

bayramlarda hep arkası dönük olurdu bizlere, küslüğünden değildi elbet.. hep bulaşıkları yıkardı buz gibi suda.. bize asla yıkatmadı bir kere bile bulaşık yıkatmadı ne anneme ne bana.. siz misafirsiniz olmaz evinizde yapın burada izin vermem derdi hiç iş yaptırmazdı.. e derdim sen ne zaman misafir olcan??? hiç gelmicen mi bize... kızım bu evin güvenliği yok içinde hep olmak gerek derdi teyzen yalnız kalamam ben durayım siz geliyorsunuz ya ne güzel derdi... canım ananem benim.

çok ısrarcıydı ama sürekli yemek yedirmek isterdi, bazen kızardım prensiplerim vardı akşam 7 den sonra yemek yemediğim için ananem her saat başı acıkmadınız mı siz, ben şimdi kendime şunu ısıtcam kescem size de koyayım diye ısrar ederdi yok yemem deyince de kırılırdı.. yaz tatilinde gittiğim de gene bir akşam tıka basa yesek de akşam belli aralıklarla ben acıktım ama siz acıkmadınız mı gel nursema azcık yiyelim.. niye sen diyette misin yemiyon ama diye diye zorla yemek yedirirdi birgün sinirimden akşamın 9unda pırasa yemeği yemiş arkasından ananemim ısrarı ile gene ılık şekerli süt içmiştim.. =))) pırasa ve sütten solayı tuvalate çadır kuracaktım o derece ishal olmuştum.. ne çok üzülmüştü o gece ama.. bir daha öyle çok ısrar etmicem dese de kendini alamazdı..

depremden öncede çok merkezi bir caddede idi evleri, karsıdaki markete gider otobüste canı çekerse diye bisküviler alırdı, portakallı gofret alırdı o tadı en güzel biskuvide bile bulamazdım canım ananem...

sen her adaletsizliği her yalanı her gizliyi bilir de anlatmazdın sadece ah ah ıhhhh diye derin iç çekerdin, o iç çekişlerinde benim çok içim acırdı.. sen evlatlarının acısından öldün belki de, sen çok insaflı ve iyiydin. ben seni göre göre senden öğrenerek belki de böyle iyi bir insan oldum...

bir gün ankaraya dönüşümüzde karın baya bastırdığı bir gün otobüs gecikmişti..evin önünden bineceğimiz için otobüse erkenden yola çıkardık ki kaçırmayalım.. o vakit otobüs 2 saate yakın geç gelmişti kardan ötürü.. o sıra üşümüştük çok.. o kadar çok seveni vardı ki, yan komşusu bizim öyle beklediğimizi görüp caddenin karsı tarafına araba ile gelip bizi öyle bekletmişti.. o sırada ananem bana bir dua öğretmişti... çok anlamlı ve güzeldir her dua gibi tabiki.. buraya da not etmiştim ama gene yazacağım.. bismillahi birsin bismillahi nursun 70 bin melek etrafında ayetelkürsi okusun diye ezberletmişti... hep bunu söylerdi içinden canım ananem..

bir keresinde de subat tatilinde gene sobalı odada kalıyorduk, soba birden poflamış yüzüne kıvılcımları gelmişti saç telleri yemenisi ve kaşları yanmıştı.. kaşları baya yanmıştı hatta :(( pamuk kalpli ananem

2013 yılında teyzemde seker hastalığı tespit edildi.. teyzem fazla kilolu biri olduğu için hiç iş  yapamıyordu her iş ananeme kadığı gibi böyle bir şeyi de öğrenilince moralman olarak iyice çökmüştü teyzem..ananem bu süreçte çok yoruluyordu.. teyzem günden güne zayıflarken çok koşturan gene ananem olmuştu.. sonra teyzemin şekerini düşürmek için soktor kontrolünde olsun diye hastaneye yatırmışlardı.. başında bekleyen gene ananemden.. o ortam o koşuşturmaca, sandalyede uyumalar.. onun yaşı için hiç de uygu ndeğildi.. ki kaldı ki kendi için hiç bir şikayeti için daha doktora gitmeye vakit bulamamış hep ertelemiş bir kadındı... bitap düşüyordu günden güne... ve bir gün annemin de orda olduğu bir akşam akşam yemeğini hazır etmiş gönül rahatlığı ile yemeğe beklerlerken babamı, sohbet ederlerken vefat etti benim ananem...

o haberi duyunca haliyle çok yıkıldım, geride kalanların ona çok ihtiyacı vardı.. onsuz çok zor olcaktı hayat o bir düzen sağlayıcı idi...otorite idi :( bir de şu çok üzdü beni son zamanlarda onu hiç görmeye gidememiştim gene ertelemiştim... yaza giderim derken.. mayıs olmadan vefat etti ananem.. onu yakın zamanda göremeden gitti... keşke göreydim onu..hakkını helal et ananem.. çok emeğin var ben de.. çok hem de.. seni hep örnek alıyorum.. seni çok seviyorum.. hep dualarımdasın.. Allahım sen onun bu hayattaki iyiliklerini hep gördün ona da güzellikler nasip et Allahım.. herkese tanıdğı herkese bir iyiliği faydası olmuştur..