bazlama pizza, pizza ise gülen yüz oldu

Keyfim yerinde olmadığında mutfakta yaşadığımın farkındadır herkes, millet buluşlar yaparak topluma faydalı olur, bense yemekler yaparak anneme faydalı oluyorum. yani heralde, annem benim üzgün olmamı tek bu yüzden isteyebilir, evde başkası onun yerine yemek yaptığı için. Mutsuzluğumun derecesi ne kadar fazlaysa zamanım o kadar çok mutfakta geçmekte. Bugün misal, ders çalışma haricinde mutfakta değişik pratik şeyler yaptım, buzdolabından kaşar, zeytin, sosis, ketçap, salça ve ana maddemiz bazlamayı çıkardım. kekik, karabiber ve naneyi de aldım, sağolsunlar hep bana eşlik eder bu üçlü baharat. Neyse bazlama bana yumoş yumoş bakarken dedimki bu kadar yumoşluk ve beyazlık sana yakışmıyor azcık sert, ateşli, ve esmer olman gerek, biraz da zorlukları görmelisin diye eninden ikiye böldüm, 2 parçaya ayrıldı, iç yüzlerine bir kapta hazırladığım salça, ketcap karabiber, nane, kekik,tuzu boca ettim bunlar sulansın aralarında kaynaşsınlar diye de su da ekledim, çırptıktan sonra iki bazlama hamurunun yüzeyine döktüm, kasar rendeledim, biber domates ve zeytini ufak ufak yaptıktan sonra üzerine dağıttım, sonra gene rende kaşar ve sosis, sosislerden klasik göz ve gülen yüz yaptım...
15 dakikalığına onu ilk pişeceği yuvasına götürdüm, 15 dakika orada kalıp, hamurumuz kıtırlasıp kaşarlar eriyene kadar kaldıktan sonra ikinci yuvasına alıcaktım onu.. ama çok sıcaktı, azcık soğuduktan sonra şeftali çayımı hazırlarken, tam yemelik olunca ikinci ve ebedi evine girdi, oh valla harika olmuştu, iyiki yapmışım :))