gül, bahçe, bahçıvan, akşam yemeği, salata.. bağlantı kurabilen bir tek nörsma

ders çok sürükleyiciydi ya 3 ders saati içinde bir kez bile dalmadım, süper geçiyor çok güzel.. iyiki burdayım bu dersteyim diyorum. eve geldim yemek hazırlama başa düştü, salatayı yaparken söylediğim şarkıya sonra güldüm, çok sevdiğim bir sarkı ama salataya neden söyledimki bunu:

gel gönlümü yerden yere vurma güzeel ne olursun gül dururken dikenleri derme güzel nee olursun
....
sevgin nefes sevgin candır sevgin banaa heyecandırr
...
kal diyemem git diyememe sen goncasın gül diyemem
çook severim söyleyemem sorma güzel ne olursun

aşık fln değilim duygusalsa hiç değilim bugünlerde ama sarkının aklıma girmesi sanırım gül metaforundan oldu..

 ya da diğer tabiriyle bahçıvan metaforu...toplum tasarımı kodlar, bunu insanlara empoze eder, nasılki bahçıvan bahçeyi dizayn ederken  bu gül dursun, bu ayrıksı otu söküp atalım, diğer menekşe kalsın onu güle benzetiriz tarzında kategorileştirme yapıyorsa, yüzyıllardır belli otoriteler de insanları gruplara ayırma peşinde ama inanıyorum ki toplumsal bir tahayyülden ibaret..
geleneksel yapıdan kopmaya çalışıp yeni bölüme eklenememiş, arada kalmış insan grupları için bu kullanılır.lümpen kültürü diyebiliriz.. bahçıvan gül yetişmek ister ayrıksı otları barındırmak istemez. yani nasıl bir bahçıvanın ayrıksı ota azcık gül gibi ol seni yolmayayım demesi çok saçma geliyorsa insanlara da önceden hiç bilmediği bir şeyin zorunluluğu altına hükmü altına girmeye zorlamak da işte bu kadar saçma olmaktadır.. burada içselleştirilmiş bir oryantalism de vardır. ayrıksı ot kendini mutsuz hisseder bir gül olamadığı için ,bir gül olmayı beceremediği için, böylece ya içinde bir begeni oluşturur ya da nefret.. gülsün ama yabangülüsün o zaman ne olcak ya da rengin farklı o zaman ne olacak? gülsün ama kokmayan gülsün hapı yuttun mu olcak?.. kimseyi  kendine benzetmeye çalışamazsın, kendin gibi olmasını da isteyemezsin,
olması gereken kendi özelliğimizi özcü bir biçimde ele almayıp özgürce yaşamaktır..bahçe adına çiçeği dışlamak mı gerek çiçek adına bahçeyi mi değiştirmek gerek??
toplum adına insanı mı dışlamak gerek, insan adına toplumu mu dışlamak gerek? belki de bizim derdimiz bu tip üzümleri yemek  değil de bağcıyı dövmektir?