bugün soğuk hava iyice kendini hissettirdi bir yandan is kokusu bir yandan bursanın deli rüzgarı, beni kara kara düşündürtüyor.. ankara kışın da güzel kokardı, pamuk çiçek gibi güzel kokardı...

kış kapıda... bilemiyorum tüm gün kalorifer yakacağım artık.. çünkü gece çok açıyorum anca 1 saat sonunda ev kırık bir sıcaklığa geliyor... bakalım neler olcak =)))

ankarada akşam 6 da çıkardık bilgesamdan, bir koşu metroya kadar yürürdük arkadasımla.. yollar yapım sebebiyle tekli yürümeye müsaitti  laflamak için çok zorlanırdık... o güvenparktan dolmuşa binerdi ben de metroya.. metronun içindeki onlarca mağazaya itina ile girerdim kozmetikçi vardı çalışanlarını çok sevdiğim, bazen mağaza boşsa  dertleşirdik..
otomatlardan kesin bir çikolata alırdım ya da probis..

apartmana bir an önce girmeyi düşünürken lafa tutan teyzelerime de çok selam göndermke isterim.. apartman o saatlerde mis gibi buram buram yemek kokuları ile dolu olurdu, her bir kat farklı kokardı hatta evlerden sıcaklık yayılırdı koridora.. merdivenleri sayarak yada bir şey söyleyerek çıkmak bazen çok fena takıntım olabiliyordu...en son kattı bizim ev, hatta kapı önlerinde kimin terliği nerede, kim kimde misafirlikte olayını en iyi çözen insandım belki de.. anneme hemen yetiştirirdim alt komsu kimde gibisinden...

sonra güzel evimizin kapısında canım annecim bekliyor olurdu, aramız bozuksa hiç beklemeden içeri giderdi beni görüp, eğer aramız iyi ise beni şarkılarla bile karşılardı güzel annem.. ev buram buram yemeklerle kokunca içim bir tuhaf olurdu şükrederdim ve hatta eğer çamaşır kokusu da gelirse burnuma değmeyin keyfime olurdu.. kışın annem hayatta dışarı asmaz çamaşırlarımızı sonuçta is kömür çöp kokar derdi, evin içinde kuruturduk, o misler gibi koku yayılmış olurdu sıcacık evimize...

annemle hiç vakit kaybetmeden yemeğimizi yer, tv karsısında tatlı keyfimizi sürdürürdük..

şimdi bomboş soğuk ve sadece oda kokusu kokan bir eve giriyorum içim burkuluyor, aileme döneceğim günleri düşünür oluyorum..