bi ilhan irem vardı hakkaten noldu ona...

ilhan irem üç ya da dört sarkı ile yıllardır gönüllerde ayrı bir tat bırakan sanatçı...

işte hayat,anlasana, hayır ben değilim yanındaki, konuşamıyorum, yazık oldu yarınlara.... ruh  bayılmaya ramak kalmışken bir yerden gelirdi de gümbür gümbür çalardı, yüzümüzü güldürür güçlendirirdi, türk filmlerinden bir esinti gibiydi benim için, sanki kavuşamamış bir çiftin arkasından çalan sarkılar gibi ya da birbirine sevgilerini anlatamayan, zorluklarla yaşayan insanların kalp dili gibiydi, temiz kalpli insanların dinleyeceği türden şarkılardı benim için.. ilhan iremi seven biri kötü olamazdı ki......yaşanmamışlıklara üzülenler, pişmanlıklarda boğulanlar, kalbi kırıklar bir ağızdan söylerdi.. gözlerinden okunurdu yaşadıkları, ağızlarından dökülürdü dertleri şarkıları haykırırken...

ben de özlemişim ne kadar ferahlattı..

kibar adam vesselam... aslında çok severmişim de haberim yokmuş ilhan iremi.. açıkcası şarkılarıyla tanışmam liseli yaşlarımda oldu, hatta kendisini de bir iki yıla kadar tip olarak hiç bilmezdim, sonra videolardan gördüm...
zamanında kızılayda bangır bangır çalınca ister istemez dinlerdim, ortak mutlulukların kaynağı olurdu şarkıları.. herkesin kendinden bir şey bulması kaçınılmaz gibiydi bu anaç şarkılarında... sonra yıllar geçer olmuş  kursta camdan sakarya caddesini izlerken bir yerlerden kulağıma eserdi hafiften dalıp giderdim... 

nedense bu akşamı da ilhan ireme ayırdım... güzel oldu, mutsuzken dinlemek acıtabilirdi.. iyi bir zamanda dinlediğim için sadece ilhan iremin değerini bir kez daha anlamama yardımcı oldu.. ama gene hissettiğim eski türk filmlerini izliyormuş ve kendimi çok kaptırmışım gibi oldu...

dediğim gibi genellemelerden haz etmemekle birlikte  ilhan irem dinleyen biri kötü olamaz...