2013 devamı...

ananemin vefatından sonra annemle birlikte umreye gittik, mayıs ayıydı.. biraz da doğum günü hediyesi olarak düşünmüştüm, çok da iyi oldu. beni kendime getirdi kendimle yakınlaştırdı. ve namazı öğrenmek için ciddi bir başlangıç olmuştu. oranın havasına uyum sağladığına oradan biri gibi oluyorsun, ne bir anlaşmazlık ne bir kötü düşünce kalmıyor insanın ruhunda... uyku böyle gereksiz geliyor. oraya gitmişken uyku ne ki diyorsun kendi kendine, mümkün olabildiğince Allah'ı zikretmek ve ona ibadet etmek, yakarmak için yaşıyorsun adeta.. adım attığın her yer kutsal, bunları hissettikçe gözyaşlarıma hakim olamıyordum.. Kabe'yi gördüğüm an herkes gibi ben de duygusallaştım, günün herhangi bir saati tenha olur lafı yok orası için, gece yarısı gecenin 2 sinde 3ünde 4ünde gündüz ortasında hiçbir zaman  tenha olamayan bir yerdi... özellikle gündüzleri tavaf esnasında su ve peçete dağıtanlar oluyordu, zemzem içirenlerden mendil verenlerden Allah razı olsun... ben de mendil dağıtmıştım... o sıcak inanın ki kavurmuyor bunaltmıyor, o sıcak ne ki diyorsun psikolojikman kendini serin hissettiren bir şeyler oluyor..
medine de muazzamdı, günümüz hep camilerde ibadetle geçiyordu. peygamber efendimizin ebedi yeri olan mescidi nebevi de bulunduk
 ravzai mutahharada namaz kılmaya çalıştık çok kalabalık oluyordu.. yeşil kubbeye doğru yürüyorduk orda dersler oluyordu sabaha karşı bitiyordu...

annemle de zaten o kadar güzel birbirimize arkadas olduk ki,, destek olduk.. çok güzel bir deneyim oldu benim için, çok şükür...

dönüşümüzde ise ilk mesaj türkiyede, halamdan gelmişti... işle ilgili bir gelişme olduğuna dair..

ve hayatım sonra çok ama çok değişti... gerçekten çok değişti....