biutiful....

2011 ekiminde izlemiştim bu filmi, geçen sene de bir tazeleyim diyip izlemiştim...



biutiful un havası var bugün...
rüzgarın ıslığı ve tokat gibi hissedilesi acısı..
özlenmişlikler ve alışkanlıkların kayboluşu arasında yapılan kaçamaklar..

***
ne kahredici bir filmdi, ne bağlayıcı, ne hazin..  ne kadar da dokunaklı....

çok güzeldi her şeye rağmen.


çirkinlik yığınından oluşan film, hep bir umutlu bekleyişlere gebeydi. sarsılan aile ilişkileri, diplere vurmuş bir hayat, elden gelse devam etmese dedirtecek cinstendi...

acıyı insandan insana hissettiren rüzgar,
ve
avuçlarımıza hapsedemediğimiz bir rüzgardı
zaman..


denizin sesi de rüzgarın sesi de insanlara o  pişmanlık dolu kaçışlarını hatırlatır, yalnız olmadığını hissettirir bu dünyada..


ah kahredici gerçekler belki de çok güzeldirler...